قرنیه چشم

قرنیه چشم يا (Cornea) یک لایه نازک و شفاف است، که در قسمت جلویی کره چشم واقع شده است. و قسمت های مختلف چشم از جمله زلالیه، مردمک و عنبیه را می پوشاند. قطر این قسمت از چشم 11 تا 12 میلیمتر است که نکته ای که لازم است در مورد این عضو بدن بیان شود، آن است که هیچ رگی در آن وجود ندارد.

قرنیه چشم 2 وظیفه را برعهده دارد که عبارتند از:

– هدایت پرتوهای نور به داخل چشم و متمرکز کردن آنها بر روی پرده شبکیه

– محافظت از اجزای داخلی در کره چشم

لازم است بدانید، شفاف بودن قرنیه در بینایی تاثیر مهمی دارد زیرا نور با رسیدن به چشم و شبکیه، از قرنیه باید عبور کند. همچنین لازم است در مورد ساختار قرنیه این مطلب را بیان کرد که این بخش از چشم از 3 لایه سلولی و 2 غشا تشکیل شده است که عبارتند از:

بافت پوششی (اپیتلیوم)، غشاء بومن، غشاء دسمه، بافت اندوتلیوم و استرومای قرنیه
قرنیه همچنین می تواند در فیلتر کردن اشعه ماوراءبنفش از مقابل چشم نیز کمک کننده باشد و نقش مهمی در حفظ اهمیت دستگاه بینایی دارد. این سطح خارجی علاوه بر حمایت به انعکاس و شکست نور نیز کمک می کند. با وجود قرنیه چشم می تواند تمرکز بهتری بر روی اجسام دور و نزدیک داشته و دریافتی تصویری دقیق تری از آن را بدست آورد. با وجود اهمیت قرنیه در کیفیت بینایی و حمایت در برابر آلودگی ها، هر گونه ضربه، التهاب، زخم یا بیماری می تواند بر کل دستگاه بینایی تاثیر بگزارد.

سه لایه اصلی در قرنیه چشم وجود دارد:

اپیتلیوم: اپیتلیوم بیرونی‌ترین لایه قرنیه است که از ورود مواد خارجی به داخل چشم جلوگیری می‌کند. این لایه اکسیژن و مواد مغزی را نیز جذب می‌کند.

استروما: استروما ضخیم‌ترین لایه قرنیه است و در پشت اپیتلیوم جای می‌گیرد. این لایه اکثرا متشکل از آب و پروتئین است که به آن فرم الاستیک اما جامد و منجسم می‌دهد.

آندوتلیم: آندوتلیوم تک لایه‌ای از سلول‌های بین استروما و مایع زلالیه می‌باشد، زلالیه یعنی مایع شفافی که در بطن جلویی و خلفی چشم وجود دارد. آندوتلیم به عنوان پمپ عمل می‌کند، و آب مازاد را در زمان جذب در استروما، دفع می‌کند. استروما بدون این کارکرد خاص می‌تواند پر از آب بشود و ظاهر تار و کدری داشته باشد، و سبب افت بینایی نیز گردد.

دانش نامه ویکیپدیا :

قرنیه چشم (به انگلیسی: Cornea) بخشی از پردهٔ صُلبیه است. که در جلو چشم قرار دارد و کاملاً شفاف است و نور را به‌سهولت از خود عبور می‌دهد. قرنیه به عنوان یک لایهٔ نازک و شفاف، در بخش جلویی کرهٔ چشم قرار دارد و زلالیه، عنبیه و مردمک را می‌پوشاند. قطر قرنیه ۱۲–۱۱ میلی‌متر و ضریب شکست آن ۱٫۳۷۷ است. درون قرنیه هیچ گونه رگی وجود ندارد.

قرنیه مانند شیشه پنجره داخل چشم را از محیط خارج جدا می‌کند و دو وظیفه مهم دارد. یکی آنکه پرتوهای نور را به داخل چشم هدایت کند و آن‌ها را روی پرده شبکیه متمرکز کند. دوم آنکه از ساختمان‌های داخل کره چشم محافظت نماید. قرنیه را نمی‌توان عضوی از بدن دانست بلکه قسمتی از کرهٔ چشم است. برای آنکه نور بخواهد وارد چشم شود و به پرده شبکیه وارد شود ابتدا باید از قرنیه عبور کند. بنابراین شفاف بودن قرنیه اهمیت زیادی در بینایی دارد. نور پس از عبور از قرنیه و عدسی چشم به شبکیه می‌رسد تا در آنجا تصویر تشکیل گردد. و پس از فعل و انفعالاتی، اطلاعات این تصویر به صورت امواج الکتریکی-عصبی به مغز منتقل گردد و فعل بینایی کامل گردد.